Kahır Çiçekleri

hangi zaman aralığıydı tam olarak bilemiyorum
bu aşkın başlangıcı
o çok sıcak yaz gecelerinden birindeydik belki de ,
bir sen bir de ben ,
ay ışığıyla birlikte geldi başıma ne geldiyse
bu kesin
yeşil yosun kokularında yitirip kendimizi
bir deniz kenarında söyleşiye dalmışken ,
balıklar suyun üstünde dans ediyordu
arada bize göz atarak uzaktan
güneş yoktu tepede üstelik ,
ah ! nasıl da tutuşmuş yüreğim derinden ,
fark edememiştim
böylesine çarpıldığımı ilk anda biliyor musun ?
sonradan anladım
bir şeylerin kımıldamaya başladığını içimde
ellerimi söküp çıkartamadım bir daha geriye
o geceden ,
belleğime kazınmıştı
yıldızların denizle titreyerek öpüşmesi
nefesinin sesini çok yakından hissederken
kulaklarımda .

ya , tutsağı olduğum
gülen gözlerine ne demeliyim acaba
hiç terk etmediler beni
duyuyor musun ?
ne gece
ne gündüz ,
nereye dönsem ,
hangi yana baksam ;
ya da gözlerimi kapatsam ,
bir an olsun yalnız bırakmadılar beni
anlıyor musun ?
hani sen bırakıp gittin ya öylesine ,
dönüp hiç arkana bakmadan,
işte ,
o sımsıcak gülen gözlerin kaldı benim yanımda bir tek ,
her seferinde çılgın bir tutsak gibi
kilitlenip kaldığım
bakmaya doyamadığım ,
içimi kavuran buğulu gözlerin ,
unutturduğunu sanma kendini canımın içi ,
bunu bil olur mu ?
..
ne var ki ,
sen yoksun şimdi yanımda ,
sesin yok ,
nefesin yok
adımı seslenen
o küçük pembe dudaklarını göremiyorum ,
parmaklarınla oynayıp ,
kırılan uçlarına kızarak baktığın
minik bir esintiye kapılıp savrulan
tel tel saçların yok ,
ay ışığının üstüne yansıdığı
gül yanakların karşımda değil
içime çekip sarhoş olduğum
teninin kokusunu da hissedemiyorum ,
şimdi bir başıma özlemini çekiyorum senin ,
hem de yapayalnız .
kanayan yarama çiçek tohumları serptim
bir an önce iyileşsin diye
gözyaşlarımla suladıkça yeşermeye başladılar ,
bunu biliyor musun ?
sensizliğimden
içimde açan kan kırmızısı kahır çiçekleri ,
kımıldadıkça bir yerlerim daha çok acıyor artık ,
dayanmak çok zor
doğumu gözleyen güz sancısında gönlüm ,
battıkça yüreğime adını haykırıyor dilim ,
şimdilik ,
aşkımdan geriye kalan
kan kırmızısı kahır çiçeklerim benim .
..
sen kendini nasıl avutuyorsun acaba ,
gerçekten merak ediyorum ,
sanırım
atmışsın gönlünle dilin arasındaki köprüleri öyle mi ?
boşuna nefes tüketme hiç ,
beni sevmediğin koskoca bir yalan ,
inanmam ama diyelim ki kandım senin sözlerine ;
gözlerine bakıp öyle konuşuyorum şu an ,
ne çabuk unuttun ?
peki ,
ya o sımsıcak gülen gözlerin ,
gözlerin de mi yalan ?
..
ben
içimde kan kırmızısı kahır çiçeklerini
yalnız başıma büyütürken senden uzakta
rahat uyuyabilecek misin sen uykunda ,
düşlerin saplanmayacak mı geceler boyunca sana ?
hangi akıntıya kürek çekeceksin ,
nasıl göreceksin önünü bu kuytu karanlıkta
kim tutacak senin üşümüş korkak ellerinden ,
yüreğin sana bu denli meydan okurken ?
ıslak akşamlarımın sessiz çığlığını
hiç mi hissetmeyecek kulakların ,
tutunabilecek misin böyle zor nefes alırken yaşama ,
beni kendine ölürcesine bağlamışken
gökteki tüm yıldızlar buna tanıkken
uzaktan ay sana el sallarken
anlamıyor musun ,
nereye gideceksin artık sen ;
gözlerin ,
gözlerin hala bendeyken ?


09 / 2009 SIĞACIK