Kahırlı Gül

Derdi veren kahırlı gül
Goncam toprakta zahmetsiz süslendi
çıbansız yaran kanı emdikçe emer
gönül seni andıkça konuşmama sebep
gel dağdaki güz
safi emeç nasırlı ayak bileği
gideçeğimiz yol düz olur belki
ammaa bu hal elden gitmezseki
çok deşilir
o zaman elde ne gelir
pişmanlık yastık arkasında
güz oyratça duyulmak istenirmi?
nerden gelip gitmek handan alınmıyor
senin ihtişamın süzğeçten geçsin kahırı alır derim
amaki benim geceyi gündüzü karıştırıpta
çiğaramın esiri olan dudaklarım .çiğerim.!
kalbimde sahiplendigim derdin
kahırlı gülün gözleri düş bahçemde yaşar
bir gün olurki sen bende ben sende olursam
bendede iletişimde kalemimle yinede yazarım
sevdiğimi hıçkıra hıçkıra
ve mutlululuk olur belki .

askerde yazmışdım.