Kahpe Hayat!

Savrulur giderim rüzgarın serinliğimde kaybolurum
Ne anam, nede sevdiğim bulabilir beni oralarda
Girer rüyalara hiç umulmadık yerlerde teselli ararım
Ne dost, nede babam bulabilir beni o diyarlarda..

Üşürüm, sesim kısılır, tutamam nefretimi!
Haykırmak isterim dağlara taşlara sesimi..
Yaşam denen bu illet çabuk sardı kefenimi
Göremedik zaten hayatın gülen çehresini!

Kırıldı dallarım tutunacak bir yer bulamadım
Nedense hiç bu hayata dört elle sarılamadım
Koşmak istedim umut diyarlarına ama yapamadım
Ufakta olsa kadere hiç bir güçle karşı koyamadım
Hayatın Kahpe olduğunu bir kez daha anladım...