Kahve

Bu gece de sensiz her yanım kapkara
Kalbim biraz aydınlık sen varsın nasılsa
Sessizliğin çığlıkları sağır etti beni
Duyamıyorum artık senden başka kimseyi

Kalbimin nazar boncuğusun gökyüzü kadar mavi
Gözlerinin kahvesi varken toprağın ki ne ki
Bir yudum aldım ya kahveden o gün
Kırk yıl hicbirsey bedeli bir ömür

Perdeler sarardı yine gökyüzü karanlık
Karanliktan aydınlığa bir tek senle çıkarım
Sen yokken hayaline sarılır yatarım
Uyanırım yine karanlık ve sessizlik yanaşır

Toprağın altında yetişen tohum gönlümde bitti
Onunla seni görünce gözümde bittin
Meyvesini alamadık aşkımızın topragi çürüdü
Rüyamda kızımız sen ve ben birlikte yürüdük