Kahve Buğusu Gözlerin

Savrulup gidiyorum yollara

elleriniz bahtımın intikamını alsın

soranlara aşk meşakkatli iştir

biz yoksak bile siz söyleyin

kaç tespih tanesi parçalandıkça

duaya açılan ellerde kendini toplar

atom ancak delirme noktasında parçalanır

ve şiir aşkın kahve buğusu gözlerinde

kaynadıkça kaynayan yüreklere yazılır

unutmak kalleşlerin işidir biz unutmayız

gece hüzünleri biriktirip

günün ilk ışıklarıyla bırakıveriyorum

sabah ezanı kuşlar ölüyor yüreğimde

sessiz sakin gömüyorum

bu yüzdendir yanması avuçlarının

ayrılık esiyor sabah rüzgarı

gök ekinler tam yeşerecekken

birileri çıkıp biçiveriyor

tarifi kolay ifadelerimi çalan hırsızı

yakalayıp da alıversem sözlerimi

hep senden yana düşüyor başım

sağına doğru yüreğimin

giderim aldırma suskun masum

malum bir sen biliyorsun bir de

bilenlerin sahibi ortadayız ayan beyan

güneşe teslim gün gibi

vakit akşama dönecek birazdan

setremizin ardına sığınma zamanı

örtünün huzura direnmek ne için

Hakkı gösterdi bana kahve buğusu gözlerin