Kahve/rengi...

Şehrinde bembeyaz bir örtü beklerken seni
Ben aynı gökyüzüne bakıyorum
Elimde havaya inat sımsıcak "kahve"mle
Bir de yazmaya kıyamadığım o "kahve"rengi defterimle...

Artık yazıyorum.
Senin için.
Sen bana kıydığın için.
Bozuldu büyü.
Suskunluklarıma son veriyorum bu kez.
Konuşamıyorum anlatamıyorum da
Ama yazıyorum.
Bir gün okur musun bilmiyorum.

Üzülüyorum.
Kalbim gün be gün daha da parçanırken,
Hala ne hissettiğinden emin bile değilken,
Kızıyorum kendime yine !
Bu denli kaptırdığım için sana,
gülüşüne,
bakışlarına...

"Keşke" demek yıpratır insanı bilirim.
Ama bir kez daha keşkelerle başlıyorum bırakıp gittiğin hayatıma.
Keşke ya hiç bilmeseydim.
Ya da beklediğim o güveni alabilseydim.
Değseydi herşeye.
Söyle(ye)mediklerini duyabilseydim.
Kaçmasaydın.
Tutunabilseydim.
Var mıydı buna cesaretin?

Herşeyin cevabını biliyorum.
Hep de bildim.
Tüm endişelerini, ikilemlerini...
Sınırlı sasatlerde yaşanan paylaşımların
Bir günü kurtarmaya yettiğini.
Hüzün kokan yalnızlığımın ortasında
Yarın sana dair beklediğim heyecanları da
Sen biliyordun.
Biliyordum.

Bak şimdi yine yalnızım
Bu kalabalığın ortasında.
Yoksun.
Alışkınım yokluğuna.
Varlığını tatmadığım için.
Şimdi mutlu musun ???