Kahveyi Koy

eserken meltemler
peşinde
uçurtmaların
tatlı bir koşuşturma
bu benimkisi

duvarın kenarında
bir çocuk
eller ceplerde dikilir
küskün suskun
öyle kendi kendine

kırmızı halkalar
beyaz halkalar
çıkar dilini
okşasınlar saçını benim

gemileri değil
limanları bağladık
yani hava öyle soğuktu
söndürdük ateşleri

sana gelmez
peşinden koştuğun şeyler
ondan
yazıyorum hüzünleri
bilemezsiniz

yıldız yağan gecelere
kayarken siz
dünyanın
tüm üzgün çocukları

sen şimdi kahveyi koy
ben şiir yazıp geliyorum
hemen yanına

21.11.2012