Kâinatın Bülbülü

Gece sessizdi, gece karanlık,
Kullar, uyku ile uyanık,
Kimileri huzurlu,
Kimilerinde kargaşa
İşte tam bu sırada,
Sessiz derinliklerden, büyük bir seda gelir
Nefes verdiğin candan,
Bir ney sesi yükselir
Can üfler kelamını,
Bedenler sessizleşir,
Ney sanki dile gelir, nefesini inletir.
O büyülü sesiyle, Hakk'ı canda söyletir.
Ruhum da nefesim de,
Hakkımın canındandır.
Bunu söyleyen neydir,
Neyzenine söyletir.

O ney beni götürdü
Asırlık çınarlara, ulu yüce yollara,
Hakkın huzurunu,
Candan arayanların yanına!

Pirim, canım, Beştaşım
Söyle selamını öbür canlara da ulaştırayım.
El açıp diliyorum ey! Ulu Hünkârım
Elimiz bir, belimiz bir, dilimiz bir,
Huzuruna varalım


O çınarlardan biri Hünkârdan aldı elini,
Ne olursan ol dedi, ayırmadı, çağırdı hepimizi,
Hakkıma döndü, Hakkıma döndürdü bedenleri,
Ey sevgili Mevlana'm, Celaleddin-i Rumi,
.
Hak anılınca sensiz olunmaz,
Yunusum Emrem sana, doyulmaz,
Taptukun la ilgili sual sorulmaz,
Ayın şavkından başka, sana sima aranmaz.

Neyin sesi gittikçe yüreklere işlenir,
Pirlerim, erenlerim gönüllere yerleşir.
Onlar öyle büyük, öyle uludurlar ki,
Nice kirli gönüller sözleriyle temizlenir.
Yerleşirler birer birer canın temiz gönlüne.
Oradan, yarenleriyle giderler ebediyete.

Neyin acıtan sesi neyzenin gönlündendir,
Neyzenin aradığı uluların da sahibidir.
Üflediği nefesi birden geriye döner,
İşte o an, anlar neyzen,
Can, üfler yayılır hakikatler.

Bu hakikati duyan bütün canlar uyanır,
Üfle ey can,
Üfle ey can yarenim,
Üfle ki âlem bilsin,

Neyi böyle üfleten Allah'ın hikmetidir,
O öyle büyüktür ki, kâinat zerresidir
Neyin bir nefesinde kâinatlar gizlenir.
Üfle ey kâinatın en yürekli bülbülü
İnlet gece burayı, dağıt fitne, fesatı
Kötülüğü sök at,
Uzaklaştır şeytanı
Üfle ey kâinatın en yürekli bülbülü!


Herkes illa ki bilir yollar hep hakkımadır.
Ama neyin sesiyle bu, yüreklere kazınır.
Ney yavaş yavaş gecelerden ayrılır,
Geride huzur dolu, güzel izler bırakır.