Kairos D/ön/üş

Her yaşın kahrı ayrı ayrı cezbederken bedenimi,
Tükettiğim bütün duygulara ithafen gelsin sıra da ki puştluklar!

Döndüğün yeri umursama Kairos!

Uyuşturan yalnızlığın şehvetli sıvısıyla boyalı duvarlar!
Gözlerinde kahpe gülüşün saklandığı hikayeler...

Issız bir kalabalığın içindeyim yine,
Soğuya dayanamayan orkidenin beline bağladılar belimi...

Kurtulamıyorum!

Sonbahar sıyrılmaya çalışıyor köpek gibi bir ayrılığın izlerinden,
Hikayesi Media'ya benzeyen bir çığlık yükseliyor göğe!

Sahi nasıldı o tirat ' Cinnet geçiren ve iki evladının boğazını kesen Media, sahnenin tam ortasında iken kulakları çınlatan çığlığıyla inletir salonda ki bütün izleyicilerin özengi duvarını ve açılır sahne!'

Zayıf yanlarını bildiğim,
Zayıf yanlarından vurmadığım insanlar hürmetine bitsin bu dar ağacı senfonisi!

Soluklarımın arasında süzülen ihanetin kolları,
Arzulu bir hayat kadını gibi sarıyor beni...

Kendimi parçalara ayırıp, her okka için ayrı ayrı küfrediyorum!

Yeniden yaratılmayı dilemekten başka elimden bir şey gelmiyor,
Sabah olunca sızısı içine dolan bir teneke parçasına dönüyor yüzüm...

Her yanı kesilmiş,
Her yanı kan revan...

Sonra Kairos...

Ahiret hadislerinde söylenildiği gibi,
Cehenneme gönderilecek olan kulların hazin sonu...

Yanıp yanıp, diriliyorum...