Kairos/4

İçimde ölü kadınlar var Kairos..
Ve onların üzerine toprak atan adamlar...


Korkularım ve yazılmamış şiirlerim var!
Büyük günahlarım ve üzerime yüklenen ah'larım...

Bazen diyorum ki Kairos;
Acaba çok mu şımartıyoruz erkek/kadın denilen mahlukatı?
Nihayetinde ayrımsız insan değil mi küreselleşmiş adımız...

Ezilen bir ruh var içimde...


Hani örnek olacak bir kadındım ben?
Yıllardır ördüğüm duvarların hepsini neden yıkıyorum Kairos?

Aşık olunca geçer derler külfeti ağır s/övgüler...
Peki aşık olmak tekrar tekrar yakmak değil mi İstanbul'u?
O zaman bir kerede benim için yansın ulan!
Belki o yanarken ben ''aşk'' olurum ...

Nafile sözler bunlar biliyorum Kairos!

Aort damarı yırtılmış kadınlığımla bir adım öteye gidemezken asrı alemin peşinden koştuğu aşk'a nasıl varayım ben?

Artık yalın ayak yürüyorum yalnızlığıma Kairos!

Ki kaç kişi tecavüz etmiştir o'na bilinmez!
Hiç durmadan birbiri ardına...

Dünyada ki tüm kadınların yalnızlığını yapıştırıyorum göremeyen erkeklerin ense tıraşına...
Ne hatalar yapmışızdır kim bilir ?
Kişiselleştirmeden, kesinleştirmeli artık...

Düşünsene Kairos;

Çoğu kadın meze oluyor aşk uğruna zihinleri seks kokan heriflere!
Adalet mi şimdi bu?
Sallanan takım taklavatımız yok diye ve giydiremiyoruz diye dakikalık zevkler için kadınlığımızı beş para etmez bir deliğe...
Kevaşeye çıkıyor adımız o küflenmiş aşk sözleri savuran heriflerin dilinde!


Yok Kairos yok!

Bu sefer ne pes eder havlu atarım dünya denilen arenaya...
Nede çekilirim kuytu köşelerimde inzivaya...

Son sözümü iletiyorum araf'tan dünya'ya!
Hiçbir hemcinsim olamaz belki bir erkek gibi...

Ama!

Tüm erkeklere adamlığı öğretecek delikanlılar doğurabilir, taptıkları analar gibi...