Kal'a / Üç-beş Nöbeti

öyle bir yerdeyim ki...
sancağı düşmüş!
sur diplerinde iskeletler...
bir kısmı harabe,
terkedilmiş bu kal'a!

üç tarafı deniz...
karaya uzanan yolu yeksan!
ufka bakarsın gece garip vakitlerde,
yakamozu ürkütür,
dalgası azgın,martısı sağır...

çoğu zaman kapanır şehrin kapısı.
erzak kıtlaşır,kıtlık mutadlaşır.
tarlaları korkuluksuzdur,
ekinlere çekirge dadanır.
burçlar...kimsesiz.

bir ruh dolaşır bu kal'ada!
bir ruh yaşatır maziyi!
mazide yaşar,kendisidir geçmişin!
zaman kırılmıştır bir yerde,
kal'a düşmüştür içine.

içerideki herkesi öldürmüştür
zamanın kırılmış fayı.
bir lahzada göçmüştür hepsi.
tümü ölen,biri kalan,bu ruhtur nöbet tutan!
mazinin alpi,kal'anın cengaveri!

öyle bir yerdeyim ki...
toprağı kaldırsan cehennem aleviyle tanışırsın!
denize uzansan,Nuh'un gemisine muhtaçsın!
kal'anın ruhlarıyla yaşarsın,ölülerle arkadaşsın!
bu yerde,sen,acaib-ül mahluksun!

bab-ı alinin girişinde,
yüksekçe bir duvarda
üstü tozlu bir levha asılıdır!
ve dediğine göre;
gün,o gün olacaktır,
yutulmuş kal'a kıt'anın üstüne çıkacaktır
kıyamet kopmaya yakın
kıt'a sahipleri ölecek
kal'a ruhları dirilecek
böylece asli kıyamet gerçekleşecek!