Kalabalık

kalabalık caddelere çıkmayalı

çok olmuştu da

bugünkü kadar değildi yalnızlığım

her şey

herkes

buzlu bir camın arkasında

üzerime üzerime geliyor gölgeler

yakından

uzaktan sesler

yönümü nasıl buluyordum

anlamıyordum

kendimi ,

bir vapurun güvertesinde oturmuş buldum

çocuğa annesi .."..bak bu amca polis..kızar sana.."diyordu

bir başkası “…iğne yapar bak şimdi..”

öteki anne ''..çuvala koyar kaçırır seni..''

hiç değişmemiş anneler

ne bilinçsiz terbiye

çocuklarına

çocuğun korkulu gözleri

ruhumu kanatıyor

aniden bir dalga

vapuru dövüyor

çocuklar annelerine sarılıyor

maviş denizin öfkesi

gülüşü yetti

korkular geçti

denizin tuzlu nefesi

kalplere sızıyor

huzur veriyor

martıların dansı

kuşların raksı

balıkların fısıltıları

yanımda

bingöl'lü kamyoncu

yüzüme baktı

"..insanın nasılda canı çekiyor şimdi

bir çay olsun demli.."

uzun yol şoförüymüş

iki çay dedi uzağa

çay geldi cam bardakta

sohbetimizi ısıttı

iskeleye kadar devam etti

yol hikayeleri

susup dinledim

insan-aile-çocuk…

serüvenleri

beynimde bitmeyen yollar

kamyon tekerleri

kazaların her çeşidi

dalıp gitmişim

bingöl'lü şoför hiç susmuyor

“..ağır yük..rampada tıkandım

ıssız yol ,dışarısı karanlık ve soğuk

şeriki yok bir Allah ….”

daha neler anlatmıştı

kulağıma gelen

kamyoncu ali’nin son sözleriydi

vapur yanaşmış

şehir yaklaşmış

kalabalık dağılmış

şehre karışıyorum bismillah ...