Kalan Harflerini

bu defa çok konuşmayacağım
sevgilim
duygusal geceye doğruluk
yoğunluğunu atamıyorum üzerimden
aralık soğunun
is kokulu seyrek çocuk saçlarında
ve kenar semtlerin gösterişsiz hüznüyle
dopdoluyum
bir güne sığacak ne varsa...


uçurumlar doldurdum
bağırarak isminin ilk harfini
kalan harflerini
saklıyorum kıyamet gününe...

boşluk nedir bilmedim
anlamaya çalışmaktan boşluğunu
başımı kaldıramadım
göğün de sırası geçtiğinde
asıl varlığınla kalmamak için
başbaşa
yokluğunla...

gidiyorum turuncu bir sıradanlığa
kuru kalabalıkların arasından
bir başına çalınmış ıslık gibi
kendime gidiyorum
keşfedilmemiş bir özgürlüğe...

gerçek yalnızlık
kendine özgüdür
onu sen seçersin
başkaları yaratamaz...