Kalan Ömrüm

Nefes almaktan bile yorgun düşer mi insan...
Yaptığım iyiliği kimin yüzüne vursam da sussam...
Yıldım artık , yıkıla yıkıla bir hayatı yaşamaktan...
Ne vardı kalemin menzilinden çıkıp da içime yıkılsam...

Korkusuz yürüdüğüm yolların köşe başlarında vuruldum.
Hep bildim dediğim an da inadına inadına yanıldım...
Haklı mıydın yoksa haksızlığı suratımın ortasına mı vurdun...
Önemi yoktu ömrüm , yüzünü döktüğün an ben dağıldım...

Kanayan yaram , kanımın hakkını alamayan ömrüm sensin...
Kim dokunsa sol yanıma , ölüme yürüdüğüm ecelsin
Bedelsin , yüzünü döküp hayatımın ortasından geçersin...
Kimsesizim , çaresizce bekleyen hayal içinde yaşayan güzelsin...

Tarifsizim bu günlerde ,
Ölesiye ecelini arayan bir faniyim şimdilerde...
Ne dememi bekliyorsun ?
Sensizliği yaşamak ağır geliyor sevgime...
Sensizliği yaşatma kalan ömrümde...