Kalbi Kırık Cam

Bir oda
Sol penceresine yerleşmiş kalbi kırık bir cam
Ardında
Kumru kanadının seyyahı kızıl bir akşam
Bir adam
Tek ayağı kısa sandalyesinde uzayıp kısalan bir bacak
Gözlerinde buğu
Ha ağladı ha ağlayacak
Bir çerçeve
Boyaların harmanlanıp başaklaştığı bir güz
Hangi fırçadan çıkmış bilinmez
Uzaklara bakan uzun kirpikli bir çift göz
Gittikçe sesleri yutan bir sokak
Gelenlerin gidenleri yendiği ayak izleri kulaklara hükmeder
Ve adam
Gözleri kapıda
Hiç dönmeyecek birini bekler.
Bir avuç
Mevsimi kış
Çizkileri uzunlu kısalı
Yüzü gibi kırış kırış
Düşünceler bulanıktır somutluktan uzak
Yürek sesini takip eder hayalinin
Sol kulağı dikleşir
Uzağın mıdır kendinin mi
Soru ikileşir
Bir nefes
Son olsun der artık, almak almamaktan beter
Sandalye sağlam ayağının üzerindedir
Gelir gider
Akşam
Yine dün gibi bir akşam
Ve önünde
Hâlâ kalbi kırık bir cam.