Kalbim

Kalbimin çevresi hep karanlık,
Hep ama hep etrafında durdular..
Hiç içine bakmadan tepesinde bir ışık.
Neden diye sordular?

O hiç konuşmadı sustu..
Onlar sordu;
Bilmezler ama sırrı içinde kordu;
Bunu yaşayan bilir anlatması çok zordu,
Şaşa kaldılar öfkeden kudurdular.

Yalpalayarak geldi kefen giyerek,
Hiç konuşmadan kürsüye çıktı direk..
Konuşacak diyerek,ilmiği taktılar boynuna..

Neticede oda bir can dı..
Zorluklara şimdiye dek dayandı.

Tam konuşacak zamandı..
Ama konuşmadan astılar onu..



/...Burda şair; herkezden farklı gördüğü, inandığı sevdiğinin. yeri büyük kalbindeki ölümsüz aşkı, ölümü pahasına kabüllendiğini yansıtıyor..İşte Oradaki şair de benim... Sonuçta ; /...Ha Sevmek / Ha Ölmek .../