Kalbim Tenhada

Sorgulanması elzem bir hayatın ortasında
Yalnızlığın çıkmaz sokaklarını arşınlarken
Biraz tereddütlü, biraz tedirgin
Korkum...
Ya kaybolursa kalbim tenhada


Korkma ey gönül... Bunu sana,
Titreyen ezgilerle lisanı hal söyler
Çölün ortasında yeşeren kuru bir dal söyler



Yankılanırken boş sokaklarda bir hüzün kampanası
Taşlı yolları başıboş arşınlarken
Biraz üzgün biraz dalgın
Ağırlaşır...
Adımlarım duyduğum her kahkahada


Dalma ey gönül... Bunu sana
Kirpiklerden dökülen boz bulanık sel söyler
Kırçıllaşan kakülünü dağıtan yel söyler



Yapraklar savrulurken hafif bir rüzgarla
Uçmayı unutmuş göçmen bir kuş gibiyim
Biraz şaşkın, biraz ürkmüş
Yürürüm...
Labirentler çıkar karşıma her vahada


Durma ey gönül... Bunu sana
Yangın sonrası yağan yağmur,dağılan kül söyler
Reng ahenk çiçekler, lale gül söyler



Kadim kitaplar, tozlu raflar arasından gelirim
Ufka asılı bakışlarım yol yorgunudur
Biraz sessiz biraz yılgın...
Yine de...
"Umut Var" yazar duvardaki o eski levhada


Yılma ey gönül... Bunu sana
Kıyısında dinlendiğin deniz, kumsal söyler
Çocukken okuduğun onca masal söyler



Dem bu dem... Vakit ol vakittir...
Uzayan gölgem kuru bir ağaç gibi düşer toprağa
Biraz mahçup biraz küskün
Sonra apansız...
Rüzgar eser, fırtınalar kopar her sayhada


Küsme ey gönül... Bunu sana
Kah, eli tutmaz gözü görmez bir lal söyler
Kah, damarda ağı, kah yüzde melal söyler