Kalbime Nakışladım Senin İsmini

Küf kokan sonbahar yağmurlarının çatlattığı dudaklarıma asıp umutlarımı,
Sensizliğimi eskitiyorum,islak kaldırım taşlarında, yine bu gece...
Ezerek postallarımla rüzgarla cilveleşen kuru çınar yapraklarını,
Bir kuş kanadıyla geliyorum sana,ismin kulaklarımda hece..

Karanlığın kırış kırış,ütüsüz simsiyah gömleği üzerimde,
Seni arıyorum,sabah saatlerine dek,hatıraların tozlu gölgelerinde..
Soruyorum seni,bilinmeyen adreslere aceleyle koşan gri yağmur bulutlarına
Ve kucağına aldığı geceyi bir anne şefkatiyle emziren karanlıklara..

Dört mevsim gülümseyen yeşil gözlerini soruyorum,
Elvan elvan kokan taze ilkbaharlara
Ve seni benden alan, seni benden çalan o vicdansız zamanlara,
Ararken izlerini,şu şehrin eskimiş kaldırımlarında ve çukurlarla dolu asfalt sokaklarında..

Ne yazık ! Ne yazık ki, kurmaya çabalasam da uzun uzun köprüler,kalbindeki varlığıma,
Hatırlanmayı bile hakedemedim ben, bu vefasız aşkta.
Ne belleğine mühürlediğin bir can olabildim bu hayatta,
Ne de bir yağmur tanesi kadar yakın olabildim sana, odanın camlarında

Oysa ki ben neler neler düşünmüştüm, neler neler hayal etmiştim seninle
İlkbahar yüzlü rengarenk aşk çiçeklerimi serecektim geleceğin yollarına,
Tepemize yağan kirli yağmurlara inat, dans edecektik deli gibi seninle
Gonca güllerle, sümbüllerle donattığım gönül bahçelerimde...

Ben seni ölümsüzlüğe hükümlemişim, ey sevgili !
Köpükleri henüz maddiyat kirliliği ile kirlenmemiş
Pırıl pırıl tertemiz sevgi okyanusumun,masmavi sularına ismini yazmış,
Dualarımda Tanrıya yalvarmış,beş vakit ondan niyaz etmişim seni !...
Ben seni,muska duası gibi sol yanıma, kalbime nakışlamışım, ey sevgili!...