Kalbimin Can Kırıkları

Seni gördükten sonra gözlerim
Âmâ oldu herşeye
Etraftaki uğultu
Sessizleşti kulaklarımda
Dünyada ki bütün renkler
Yokluğunla siyaha boyandı
Lügattaki kelimeler
Kifayetsiz kaldı
Sana olan
Kırgınlığımı ve kızgınlığımı
Anlatmaya
Uvuzlarımı
Buzdan ateşler sardı
Ne sıcak ne soğuk
Verdigi acı tarifsiz
Annesinden koparılan
Bir çocuk gibi
Başımın üstünde
Kaskatı duran bulutlar
Kusmak üzere
Sevdaya, aşka
Yenilmişligini
Yazılan her şiirde
Yapılan satır eksikliği gibi
Kurudu umut dalları
Bu bahara
Sürekli yükselen
Deniz gibi
Bende ki yalnızlık
Çırılçıplak, acımasız
Ve lâl gibi sessiz
Yıllarca rafta duran
Bir kitap gibi şimdi
Kalbim
Tozlu ve kirli
Kalbimin can kırıkları