Kaldırım İnsanları

Dur!...
Bu kadar hızlı kapama
İçine çekip dışarı kusma
Yumruklarını kalbime yansıtma

Kanıyorum...
İçime ateşini kusma
Kömür olucak kalbim...
Yakma!... !

Bitmişlikleri oynama
Bitirdiklerinin sonunu ben yapma
Gökleri bulan koç boynuzlarını bana sunma
Bırak öliyim

Kolayı bulıyım
Kurtulmalıyım
Çin işkencelerini tatlı kılıcak şakalar yapma
En kanayan yarama seni basma

Sensizliği içime sunma
Başarılı bir bitirişi deftere not alma
Kolaya kaçma!
Yapma..

Dene...
Sadece içinden gelenleri yapmayı dene
Bana sadece sevgini sun
Ben ol
Benim ol
Benim yaşım ol
Yaşantım ol

Ama yanlızlığım olma
Sana alışmışken
Seni sensizliği göze alıcak kadar düşünürken
Beni elimde bir kömür
Noel babanın kötü çocuğu olarak ortada bırakma

Şişeden bir duman
Sigaradan bir kadeh
Yarından bir karmaşa
Bugünden bir ölüm

Ölümden bin bir an
Sonsuzu yakalamış bir ölüm
Olma
Sonsuzluğum ol
Benden yeniden doğ
İçimde fidan ol
Meyvelerin yarınlarım olsun

Sen sen ol
Ben sen olıyım
Sen benim ol
Ben yaşam olıyım
Bir damlada hayat bulıyım
Bin damlaya güğüs geriyim
Binbir dünyada varolıyım
İçinde ateş olıyım

Hadi
Düşüncelerim ol
Kafama sıkan giden yaşanmışlıklarım ol
Ve şimdi gidiyorum
Yaşanmışlıklar bitti

Masadan kalkan bedenim
Ruhum ve kalbim bahşisin olsun
Gidiyorum uğurlar olsun
Yeni bana merhaba

Güle güle ben elveda...

Topal sokaklar hoşgeldim
Yüzünüze uzun bir süre
Kirli ayaklarını gösterenlerden olucam
Sizi söz veriyorum sevicem

Sizle hayat bulucam
Ve sonsuzlukta kaybettiklerimden kalanları
Sonsuza kadar benmişcesine yaşarken
Sizle yarınlarımı doldurucam

Hoşgeldiniz ...
Hoşgeldiniz......
Bir damla kırmızı demir tadında koku
İşte bu şiirde her başlıyan kadar sonu tüketti...