Kaldırımdaki Çığlıklar

yansıyordu hüzünler
kentin
ıslak kaldırımına
ay ışığında

bastıkça taşlara
tırmalıyordu kulakları
gündüz dökülen
acıların çığlığı

bir bir çekilirken
ıssız sokaklarda
karanlığa perdeler
acının girdabında
boğuluyordu caddeler

öteleniyordu
bir başka güne
hüzün ve mutluluklar
yürek dağlayan
yaşanmamış aşklar