Kaldırımlara Gülüyorum Anne

kaldırımlara gülüyorum anne
senin yokluğunda; acımı dindiren
kimseye bakamadığım; bakıpta,
seni gördüğüm
bana, bana gülümseyen taşlar anne...

kaldırımlara gülüyorum anne
hani, kimsesizlerin evi
bir lokma ekmek bulurum diye
gariplerin yürüdüğü yeranne
ben, ben ise yürüyemiyorum
çünkü, çünkü seni bırakamıyorum anne

kaldırımlara gülüyorum anne
cansız taşlardan yapılmış
fakat hayatımın anlamını taşıyan
sokaklara sığınıyorum anne
belki boynuma sarılıp ısıtan; seni
seni bulurum anne

kaldırımlara gülüyorum anne
gözlerimden yaşlar aktığı halde
yüreğimin güldüğü yerler anne
senin yokluğnda,
bana kucak açıp sarılan
kaldırımlara, kaldırımlara gülüyorum anne......