Kaldırıp At

Ne oldu sana gülüm, gülmez oldu gül yüzün,
O güzel gözlerine, gölge düşürdü hüzün.

Şen şakrak cıvıldarken kuşlar gibi daha dün,
Kanadın mı kırıldı, böylesine üzgünsün.

Titrek alevleriyle, yanan bir mum misali,
Damla damla eriyip duruyorsun gün be gün.

Yoksa bu hale sebep, karanlık gecelerde,
Hayra tebdil olunmaz düşler midir gördüğün?

Ya da düşüncesizce kem sözler söyledim de,
Onun için mi böyle, sessizliğe büründün?

Bensem omuzlarını çökerten ağır yükün,
Düşünme bir an bile, kaldırıp at be gülüm