Kalemim

Kalemim Konuşuyor


Kalemimde kinayeler dillenir.
Şaşırdım kaldım vurdumduymazlığına,
Umarsız ve inatçılığına.
Gönül verdimse sana suç mu işledim?

Öyle bakma ey yâr.
Sevdamı hiç anlamadın.
Kapında seni dilendim,
Gül yüzünü göstermedin.

İncitmedim,incindim.
Ne ki ecel bana vız gelirdi.
Gönül kapılarını ardına kadar açabilseydin.
Ellerin dedikoduları beni yıpratmazdı.

Senin suçlayıcı bakışların olmasaydı.
İplerin koptuğu yer orası....
Belli belirsiz suretin gelir aklıma.
Nefretim ve kızgınlığımla tanışma,

Mutsuzluğum kuşatmışken dört bir yanımı.
Kim bilir,
Bir çocuğun serzenişinden,
Bir kadehin boğucu ateşinden,

Gözyaşımın coşkunluğundan,
Bir dilsizin suskunluğundan daha ironik sana susuzluğum.
Bu yutkunuşla,kanıma mı susadım,
Aşkına mı,
Sen bil gayrı.

Alırım hıncımı bu kalemimden.
Yoksa çıldıracağım.
Ondan başka nem kaldı.
Onu da mı kıracağım.
1 Haziran 2009