Kalemim Kırıldı Sevda Yolunda

Meali bozuk bir telafuz içindeyim,
sevdayı yazan kalemim kırıldı yarı yolda.
sevgim eskidi boş kaldırımlarda...

Yüreğimle ıslıklarla konuşuyoruz,
ya da icat edilmemiş bir lisanla.
en içli melodiler bile parçalanıyor,
iki dudağımın arasında.
şiirler intihara kalkıyor,
kaşla göz arasında...

Herkes kendi gönül zindanına çeklirken,
gece karanlıkları kucaklıyor yorgun argın.
öfkeli bakışları içinde gizleyip,
iyi geceler diliyor,
bir barışık, bir dargın...

Unutuyor işte herkes,
bütün çektikleri acıyı,
bir yastıkta kocayanlar,
en ağır hastalar bile uyuyor.
dinlemiyor iniltileri kabusa çeviren sancıyı.

Herkes bir yerlerde bir şeyler unuturken,
dertler bile kendilerini unutturuyorken,
ben hiç unutmadım seni,
unutmuyorum seni...

Acı çekmek,
ölmekten çok daha zordu.
Şimdi anlayabiliyor musun,
bu gönül niye yaşamayı seçti...