Kalemimde İstanbul Oldum

Hecesiz şiirler ülkesi,
Yüklemsiz tümceler başkenti,
Çıkmaz ay susmalar köprüsü,
Kırık kalemler çıkmazı.
Aşkın adı İstanbul oldu yüreğimde...

Fatih'in seni fethettiği yaşı çoktan geçtim.
Haliç'te bir kara parçasında hüzünlenip
Galata'da savurup attım mevsim rüzgârlarını.

İki kıtaya omuzlarını yaslamışsın
Bir yanın kader öbürü keder
Anadan üryan yalnızdır burada seher.

Serdim surlarına mıcırlı taşlardan bir seccade.
Dizlerim kanadı,
Susmadı dilimde yemin,
Gözlerimde hayalin.

Lodosuna tutuldum.
Adalar'da esti rüzgâr,
Ben Kadıköy'de üşüdüm.
Bu kez Hezarfen'i Kız Kulesi'nden uçurdum...

Ah güzelim...
Boğazını mora kesmiş erguvanlar döküldü çoktan...
Dilenci vapurlarında simitler tükendi.

Eylül geceleri,
Laleli yokuşu,
Şairler kahvesi,
Boğaz suyundan demleme çayı,
Koyu sohbeti,
Sonbahar hüzünleri...

Akşama doğru İstanbul oldum kalemimde.