Kalemine Söz Olmasam da Olurdu

Kalemine söz olmasam da olurdu
hastayım bak yine
bir fincan nane limon çayı yapsan
gelsen başucuma
içine biraz bal
biraz sen
birazda sevginden katsan
kollarına alsan beni omzuna yaslansam
ellerinden hayatı yudumlasam
kokunu yüreğime çeksem
sobayı yaksan
kömüre oduna ateşe küle söylensen
ne çabuk sönüp bitiyorsunuz diye
biz gibi değiller diye gülümsesen
camdaki buğuyu silsen ellerinle
sonra gelsen bana
ateşim var mı diye baksan
buseni alnıma çok görmesen
ve kızsan gülüşünle
olmuyor ama böyle bir tanem
içmemişsin yine desen
alsan eline bardağı yudumlasam ellerinden
derdini kederini hüzünlerini de
yudum yudummm ben içsem sineme
özledim çok
hani kızsan bile
yıldızlar güneş olurdu bana
üşüdüm bak yine
soğuk odaların karanlık duvarlarında
gölgen bile yok artık
kederini kederim saydığım zalim,
kalemine söz olmasam da olurdu
iki satır yazsaydın beni değil
komşu teyzeyi amcayı sorsan
mahallenin çocuklarını sorsan
bahçemizdeki papatyaları sorsan da
razıydım
sensiz renklerim kirlendi
gülüşlerim son deminde
gözlerin gözlerime değseydi de
ölsem de olurdu


28 Şubat 2013