Kalk Git Gönül

ne oluyor gönül sana...?
boyundan büyük çıktığın yolların taşları dolanıyor ayaklarına!
hani sen engin tepeleri aşardın dilinde bi türküyle??
hani gökyüzünün heryeri senindi...

bütün kuşların kanatlarında umutların vardı hani?
rüzgar esip bozsada saçlarını
yine kızmazdın ona?

tahammülün yok dimi artık...
zamansız yagan yagmura
senin için kaymayan yıldıza tahammülün yok...

gönül ne oluyor sana...?
ne bu ağlamaklı duruşlar
yapmazdın sen böyle...
koskoca kayalıklara göğüs gererdi umutların


gönül...kendine gel....!!
kimse bilmez seni benden iyi
kimse ağlamaz senle oturup...
kimse dokunmaz kirpiklerine


kalk gönül....
kalk git buralardan...
yerli yerinde kalsın ardında bıraktıkların!
hiç birşeye el sürmeden
suya sabuna dokunmadan kalk git....

yanında götüreceğin 3 şeyin bile yok belki...
belki yatagındaki bosluk kimseyi rahatsız etmeyecek...
mavi sen gitsende mavi herkes için,kalsanda....

o halde toparlan gönül....
daha fazla yara almadan bedenin
ve ruhun halen tertemizken
çek...git....!!