Kalmadı

Sen gittin gideli yâr buralarda

Verimli bağlarda üzüm kalmadı

Ağaçlar kurudu bahçeler soldu

Karakış er geldi güzüm kalmadı

Duyduğum elemden bil ki ülserim

Hayattan zevk almam hep kötümserim

Gururla de ister bu benim eserim

Sana söyleyecek sözüm kalmadı

Çektiğim çileler boyum aşıyor

Yazdığım dizeler hicran taşıyor

Hısım dediklerim sorun kaşıyor

Sana sunacağım çözüm kalmadı

Yüreğimi senin sevdan çürüttü

Gönlünden sevgimi kimler yürüttü

Çıkıp gelsen muhtar yolu kürüttü

Sensiz bir yaşamda gözüm kalmadı

Beyaza dönüştü siyah saçlarım

Söylemedin asla benim suçlarım

Ne tükenmez şeymiş sana borçlarım

Ocağı yakmaya közüm kalmadı

Sofrada aç bekler bizim bebekler

Kimle dövülecek yoksan dibekler

Bayat bazlamadan söndü göbekler

Çorbaya katacak tuzum kalmadı

Rüzgâr eken kişi fırtına biçer

Sonra pişman olsa iş işten geçer

Üstüne buz gibi soğuk su içer

Dışarı çıkmaya yüzüm kalmadı

Seğmenoğlu der ki efkârım dinmez

Kaderin cilvesi sırtımdan inmez

Gerçek seven kişi dolmuşa binmez

Dilersen hiç gelme lüzum kalmadı