Kalpazan Cumali

Yürüdüm cadde boyunca
Kendi üzerimden yürüdü düşünceler
Kaç kalıp eskitip
Kaç zaman geçti, bu satırdan
Ben gene aynı yalın gerçekleri
Evirip çevirip yeniden basmanın
Telaşındayım

Kalıplar biraz eskidi ya
Olsun
Alıcılar farketmiyor ya
Ne Zeki Mürenler kalmış
Ne Mançolar
Ne de gerçekten
Aşkı dinleyenler.
Onlar asıldı,
biz kalpazan
Onların sahtesini yapmak,
Artık marifet
Nerde o güzelim namelere dükülen duygu
Nerde ince ince söylenen seranat
Aşk sevgi bunlardı;
Bunlardandı.

Artık dinlediklerimiz yaşadıklarımızın ispatı
Hepsi biraz yontulmuş, uydurulmuş
Asılmış gibi dururlar ya
Sen inanma; hepsinin altında
Yazar, Tahta kale no 14
Unutma

(Kasım 2009)