Kalpsiz

Kimi sevmeye yeltendiysem
Burnu hep yukarıdaydı
Gölgesi kendisinden önce giderdi
Aşk dedin mi ona,
Ceketini iliklemek yerine
Başını çevirirdi.

Kimi sevsem
Dışı afilli
İçi mermerden farksız
Arsız bir serseriydi
Gönlüm bunlarda ne arardı bilmem;
Savunmasızca yaralayana gidiyordu demek...

Kimi sevdiysem sana benzedi
Sanki hepsi sendin
Bu kadar mı taş kalpli olurlar dedim
Sendeki taştan her biri bir parça nasiplendi
Kimi sevsem, sen her şeyim oldun
Onlar aslından yola çıkma kopyası bol
Hercailerdi.

Bana baksana sevgilim
Ben bu yüreğe giriş biletini yanlış anlamışım
Salon numarası sonsuz
Film de aşk olacaktı
Sende ne gezer
Ne arar
Var mıdır ki böyle bir yürek?
Yanlış!
Kimi sevmek istesem
Kendilerinden nefret ettirecek bir yan bulurlardı
Ben her daim sende yenildim
Tasımı tarağımı topladım son kez
Gülümsüyorsun
Sonlarım ilklerime gebe...
Tanımışsın beni
Tanırsın ya, ben sende müebbet yemiş bir ceylanım
Vurmaya cesaretin dahi yok!
Yavaş yavaş öldürürsün sen...

Kimi sevdiysem kalpsizdi
Kalplerini çalmışsın belli ki
Kulaklarına fısıldayıp
'O aşk olamaz, o bir hercai' demişsin
Kaçmışlar.
Dur!
Öldürmek sırası bende
Kimi sevdiysem çok sevdim
Canım gibi çok sevdim
Tek başıma sırtladım bu yükü
Sen bilmezsin...
Buna aşk diyorlar
İnce belli bardakta içtim
Çorbama da katık ettim
Dur!
Gidemezsin
Ben bitti demeden bitemezsin
Şimdi, pılını pırtını
O arsız gönül yuvanı da aldım
Ben yerleşiyorum
İnsafsızlıkta başroldeyim canım sevgilim;
Şayet sevmeye arzu edersen;
Beklerim.
Seni sevmemek için dünyadaki bütün kalpsizleri eş sayar,
Canımdan can veririm!