Kalpsiz Çocuk

Estiriyor peşi sıra karanlıklarım,karamsarlığım,güçsüzlüğüm.

Kirli elleriyle sıkıyor kalbimi,tutamıyorum nefes verişlerimi... 

Tutamiyorum! Gömüldükçe gömülüyorum siyah toprağa.

Kötü bir karakter resim çiziyor,ne kadar kaçmak istesem de bir çocuk oluveriyorum resmin içinde.

Kalıveriyorum aç timsahların içinde.

Kaçamıyorum bulanık sulardan,bataklığın kokusu çekiyor içine çocuk ruhumu...

Kol geziyor öksüzlüğüm damarlarımda...

Uyanamıyorum boşluk uykularımdan.

Gırtlağıma düğümleniyor pıhtılarım, her biri boğmak için can atiyor sanki beni! 

Bitsin...bitsin... Bitsin diyorum....

Kaplsiz çocuk, kötü çocuk ,yalnız çocuk... 

Ve bi okadar da çocuk kaliyorum...!

28 Ekim 2020 16 şiiri var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (2)