Kan Davalı

Ah benim köyüm... dağların koynunda, Kavga düştü ocağıma, yandim sonunda.

Bir kurşun sesiyle sustu sabahlar, Bir kan davasına verdik baharları...

Babam dedi: "Yola düş, oğul , geri dönülmez artık"

Anam ağladı sessiz, "toprak da bizsiz ağlar artık..."

Bir ev yıkıldı, bir soy savruldu, Yüreğimiz kökünden kopup savruldu...

Yollar uzadı, dağlar arkamda, Her taşında bir ani kaldı o damda.

Kuzular meleşlemez, çeşmeler susar, Gidenin ardandan rüzgâr ağlar.

Benim köyümde kin yeşerdi toprakta, Barış unuttuldu, selâm almadı kapıda.

Şimdi her gece adını anarım, Köyüm... seni rüyalarımda ararım.

Bir gün döner miyiz, kim bilir kısmet, Ama bilir misin, en zor gurbet - memleket.

Kan değil, dua aksın  artık bu yoldan, Yeter... çocuklar korkmasın kavgadan.