Kan Revan

seni aşkta aradımsa da asırlardır
yunus'a
mevlana'ya
ve cümle aşığına inandığımdan

zira/ satır aralarından
kan damlayan kitapların
bizzat aşka düşman

...

elma inciri
aşk utancı giyindiğinde
kendinden saklanmıştı insan

ki aşkın aslı değil miydi
cennetten kovulan...
muğlak suretiyle avunmak
ve mutlak yalnızlık idiyse
adem'e yazılan
ne istedin ki kaburgasından

...



haset ve kin
veraset ettiyse kabil'den
lanet ve intikam da
intikal etmedi mi habil'den

peki kimdi bu cinayete azmettiren

kimdi
topraktan yeşerene burun kıvırıp
kan dökeni kayıran...
ki illa bilirdin
ayrımından doğacak sayrılığı
suretinden üfleyediysen


-şimdilerde ortalık geçilmiyor kabilden
burnumuzu hiç mi düşünmedin
kargayı kılavuz ederken-


...



merhamette kan kokusu
kitaplarda kan...
kimdi
iyilik ve hoşgörüyü
çarmıhta kana bulayan


o kandan doğanlar değil miydi
sefer
sefer
insan avına çıkan
ki
zalim sana
mazlum sana
biat etmişken
adınla başlamadı mı
zaten senin yolunda olanı
yine senin yoluna çağıran...


hem
öte yandan
hep kayırılan
buzağayı sana şirk koşan
ve hala
onların bu devran

...



geçiyorum zamanlardan
hem kitaplar arasından
üstüm başım kan revan
anladım ki
buymuş bize reva'n


parça parça edilirmiş
aşkınla yanan
ve seni özünde arayan
öyle bildim mansur'dan

biz ötede sanırdık
oysa buradaymış eza'n



-olsun varsın
suretlerini gördükçe
böyle kan ve intikam içinde
büyüyor aslına olan sevdam-



şimdi /ben bu arafta
zahirinin aksinde
döne döne

sedanın büyüsünde
yana döne

denge ile

arıyorum seni
hem kendimi
akla rağmen
aşk ile

bazı bazı
tin'e rağmen
meşk ile

amma / bütün bütün
aşk ile

hep
aşk ile