Kan(a)dıkça (sevgiye) Anladım

Anladım,
Andıkça andımızı.
Anladım sevgili,
Anılarda kaldı o sevgi.
Anlatacak ne güzel günler geçmiş
Anladım ki, ben seninle ağlamış, seninle gülmüşüm.

Geç diyorsun;
Geçti artık o mesut günler.
Geçmezdim ben sen benim kadar, sevseydin eğer.
Geçince anladım, başı dik gururlu,
Geçti üzerimden koca bir pişmanlık sürüsü.
Geçme, gitme diyecek yüreğim
Geçitlerim tutulmuş, dilim tutulmuş, ulaşılmaz olmuşsun
Geçti, geçti artık, hazanda kuruyan son yaprağım.

Dilerim sana en güzel günlerin olsun.
Dinmiş artık yüreğim, yaramaz yanlarım yok.
Dalgasız bu yürek, vurgun yemiş yüreğimi sarıyorum,
Dinlediğim, ney sesiyle gönlüme,
Dingin bir ilahi huzur zerk ediyorum.
Derin bir yolmuş meğer, sevdiğim
Dergahına yanık bir gönül gerekmiş Ya Rab
Dinmeden, dağlanmadan aşk ateşiyle varılmazmış vuslata.
Dilimde tesbihler diyorum ki: Ya Rab en güzel edensin
Derdi de dermanı da hikmetinle verensin.

(Ağustos 2010 İstanbul)