Kanamalı Şiir-II

Öyle bir zindandır
ki
Aklı almaz insanın
Kilit kilit içinde
Sessiz bir dalga
Özlemekten yorulmuş ruhumda
Pespaye bin kelepçe
Zihnimi aşındırıyor zaman
Dokunma!
İnkâr ettiğim cismimi sundum
Buzdan keskin döşeğe
Tarifsiz ateşler içinde
Kanıyorum