Kanayan Söze...

biraz özlemle sevdiğim
birazda aşk sevda...
günlerine başlarken
ve zaman bazen düşman

belleğimizde kalan..
kaybetmişliğin izleri
çekingen bakışlardı
O an yaşamışlığı...

sonra...
hep hiç kaybolmamış
iki yıldızlar gibiydik
tutunabildiğimiz kadar
varlığımız içimizde
hiç bitmez tükenmez
aşkların demindeydik
yüreğimizdeki arzular

karanlık içinde yürürken,
aydınlığın deminde zor olandı

O zaman sus ki !
yaşadığın özlediğin
içimdeki izlerden
kalan ne varsa söyleneceklere
yanıt verme...
azmin körelmesin

sus ki !
anlayabildığın görebildiğin
bütün umutların solmazsın...
sevdiklerinle birlikte
sonsuzluğa edebi kalsın
gönlümdeki ümit
aşka sevdaya dair,
ne varsa...
haykırayım
bütün axımı dökeyim
kanayan söze...
insanlığın bittiği yerde..!

21/10/10 - Karataş