Kanca

Hayatın görünmeyen

yalnız;

ucu, eti

oyarcasına batırdığı kancaları

birer birer astı insanları

yalın ayakları, bedenleri sallanırken

bazıları işe gidiyor, bazıları okula, bazıları evi baştan aşağı temizleyecek, bazılarıysa hâlâ uyuyordu

görünmüyordu kancalar

ama oradalardı

gökyüzündeki bulutlardan sarkıyorlardı

içi bir türlü dolmak bilmeyen o derin his

kubbedeki cesetlerin etrafı sis

buna rağmen devam eden, salise salise işleyen saatten geliyor o ses; oldukça tiz

diyeceğim odur ki

ki;

nefes almayan bedenler

ve ruhları

birileri soluk almadan

sürgün ediyor,

reklam arasının bitmesini bekler gibi yaşayan ölüleri izleyen

olmayan duygusu empati ya da olağanca sadistti.

Fakat

böyle olsa dahi

reva olmayan bu hayatta hayat devam ediyor.

Adı intihamdı, affına sığınıyorum efendim e fazlasıyla garipti.