Kandilin Kırığında Kan

Gövdeme sinmiş paslı bir sükût

Kınında küflenmiş kılıçlar gibi.

Dizlerimde yorgunluk, alnımda is

Yine de yürürüm  içime doğru.

Dudağımda suskunluk

Dudak değil o artık,

Bir mahzenin kilidi belki,

Her anahtarı bende kırılmış.

Tut ki bir çığlıktım ben

Yutulmuş bir sokak lambasında.

Bir gülüş değildi o kadında,

Bir gölgeydi beni örten, beni ezen.

Rampalara kurduğum neşeler

Yokuşun sonunda unuttu beni.

Salıncağın ipleri elimde kaldı,

Kimse itmedi çocukluğumu.

Tırmanıyorum hâlâ o duvara

Her tuğlası bir yemin

Her harcı bir vazgeçiş.

Ve ben her gün biraz daha eksiliyorum

Adına sadakat dedikleri bir yükte.

Düşlerimden çıkarttım seni

Yüzüme giydiğim geceyle.

Dua et şimdi

Bir daha gelmem rüyalarına.

Çünkü uyanırsan

Benimle yanarsın.

Turgay Kurtuluş