Kandır Beni

Ne bir dondurma, ne de bir elma şekeri kandırabildi beni
İçini açmaya kıyamadığım kumbaramda
çocukluğumun ilk harçlığıydın..

Bu yüzdendi belki de cimriliğim

Aklımda, fikrimde, kumbaramda sen
Seni sana biriktirdim, bir görsen!

Patlayan bir topun peşinden koşan
kenar mahallenin o en cennet sokağında
belki annesi duyar diye
avaz avaz ağlayarak dizleri kanayan bir çocuğun,
acısı saklı yüreğimde...

Hatırlar mısın
"Öp de geçsin" derlerdi
yara bandı rolüne bürünmüş dudaklara
Ve inanırdı
öz annesi tarafından kandırılmış,
merheme muhtaç bütün fakir çocuklar..

Belki çok beklemez gidersin bu şiirden

Hadi, sen de beni kandır!
"Öp de geçsin"
Ruhumda biriken bir volkanın, patlamaya hazır sevgisi dudaklarına.