Kandırma Beni

Severken sırtımdan vurma sevdiğim
Yeter artık yeter kandırma beni
Yollarıma tuzak kurma sevdiğim
Yeter artık sen de kandırma beni

Her sözün yalanmış bilemedim ben
Aktı gözyaşlarım silemedim ben
Senden gayrı bir şey dilemedim ben
Yeter artık sen de kandırma beni

Yazmışım adını gönül arşıma
Yalan yeminlerle çıkma karşıma
Kattığın zehirdir benim aşıma
Yeter artık sen de kandırma beni

Gidişin kurşundur benim canıma
Dokunmaz mı böyle riya kanıma
Söyle kim yaraşır benim yanıma
Yeter artık sen de kandırma beni

Neyleyim gönülden çıkmazsa sözün
Başkasına bakıp akarsa özün
Yanımda uzağa bakarsa gözün
Yeter artık sen de kandırma beni

Kim bilir ne zaman dinecek yaşım
Huzurla göğsüne değecek başım
Dikilmeden mezar başına taşım
Yeter artık sen de kandırma beni

Ardın sıra diyar diyar gezdirdin
Genç yaşımda beni candan bezdirdin
Ellerimle bana mezar kazdırdın
Yeter artık sen de kandırma beni

Ne hayal bıraktın ne de insanlık
Gönlüme düşürdün bitmez karanlık
Bilmez misin ömür sana da anlık
Yeter artık sen de kandırma beni


Her halin riyaymış anladım ben de
İki emaneti bıraktım sende
İnanmam pişmanlık duyup gelsen de
Yeter artık sen de kandırma beni

Sevda dediğin bir ulvi cihandır
Cihan dediğin her yolcuya handır
Aşk ile geçerse ömür bir andır
Yeter artık sen de kandırma beni

Şahbazın konuşan dili yoruldu
Gözden akan kanlı seli yoruldu
Aşkı yazan eli kolu yoruldu
Yeter artık sen de kandırma beni