Kanlı Ay

her gün batımı

seni bekledim

beni yalnız bırakmaz dedim

gecenin çiçekleri yıldızlar

kurduğum hayallere

parlar dururdu

senden sonra

masumiyetim kayboldu

ne yıldızlar çıktı

ne de eskisi kadar çoktu

büsbütün yalnız bırakıldım

aşka başka türlüyüm

hayata küskünüm

başka birini de sevemem

ağlıyorum sensizliğe

kimse görmesin ağladığımı

yalnızlığımı sevdim ben

kötülüğün bahçesi bu dünyaya

senin de düşüyor mu gözyaşların

dönmeyeceksin belki

kalbimi ilk sen tutmuştun

yağmur yağıyordu

ıpıslak olduk

kelimelerimiz de ıslaktı

bana mutluluk veren ellerin

ellerinde ölmek isterdim

yağmur bizi hiç bırakmadı

özgürlük mü keşfettin

beni terk ettin

üzgün yapıyor tüm ihtimaller

küllere döndüm bu yüzden

geçmişin ne dediğini dinliyorum

zor günleri aştık biz engelleri

neden gittiğini bilmiyorum

sürekli bu soru

gidiyorum ben de , seni arıyorum

hatta uçuyorum

beni izleyen kuşlar şaşırıyor

sevmek zormuş

mutluluk vermek te

acılar acılar üst üste

acının güzellik olduğunu öğrendim

tam bir kanlı ay

ruhumun çektiği …

05.11.2020 / üsküdar