Kaos

gökyüzü geliniyle ağıtlar yakıyoruz gidişinin şerefine...
Ve gök, şimdi toprağı öpüyor
döktüğü göz yaşlarını ben sanarak
Bunu biliyorum her gece bir kaos!
ve kaosta çırpınan sahte gülümsemeler kaos
Palyonço kılığına giren ruhsuzların cenaze marşındaki kaos. . .
çırpınıyor marşa karşı
dudaklardan çıkan dualar ve kaosta ki titrek umut ışığı kaos..
Umut kayıp kentın rakımındakı bır rakam ıbaretı
dudaklar oldukca corak medet umar dualar kaos
elleri titrer merhametin; cehennemden çıkmadır görünen asleti,
yaşama nefesini tutar kahkahalar ve yine boşa çıkar kaosa yakılan ağıt sesleri kaos..
Gülünç olur kahkahalar
yasın ebedi geceler yok olmaya yeminli ağıt sesleri bir bedelin bedeli kaos. . .
çığlık çığlığadır duran kalp ritimleri,
komik gelir umudun titrek alevleri,
yine serzeniş eder gökyüzüne mutluluğun içinde ki hüzünlerin hüznü kaos...

melankolik bir yaşam meclisi mutluluk haram kılınır gülüşler oldukça kaos.