Kapandı Gözlerim

Kapandı gözlerim sensizliğe karşı
Bir daha hiç açılamamasına karar verildi
O gece yitirdiklerim,
Kalan son umut parçam, hayallerimdi
Simdi seni düşünürken
Aynı yerde, aynı saatte
Aynı saatte belki;
Yan yana yürüyor olmaktı bir cadde de
Belki de sinemada, başın omzumda,
Film izlemekti, bir başımıza
Seninle mutlu olmaktı bir gün de olsa
Hangi günahın bedeli bu kadar ağır olabilirdi ki?
Sensizliğin sonsuz acısını,
Yalnızlığın, uykumun arasındaki feryatlarını
Hangi suç karşılayabilirdi?
Sensizliğin hançeri saplanmış
Yüreğimde ki bu acıyı
Şimdi hangi bahane avutabilirdi?

Kapalı göz kapaklarımda
Her zaman ki gibi yine senin resmin
Ve orda çalan her şarkıda
En mutlu halinle yakalamak seni
Arda kalan acılardan
En dipten bulup çıkarmak
Bir enkazdan çıkarırmış gibi
Yeniden delicesi sevip, kopmamacasına bağlanmak
Yitirdiğim o son umut parçasına
Senmişsin gibi sarılarak hiç bırakmamak
Bitene kadar bu hasret, bu sensizlik.

Her gece, uzakta da olsa yüreğin
Hiç bitmemesini dileyip bu aşkın
Aynı şeyleri düşünerek,
Her ne kadar,
Kırgın olsam da hayallerime;
Uykuya dalınca seni bana göstermedikleri için,
Yine de gözlerimde onları canlandırıp
İsimsiz korkularımın girmesine izin vermeyerek
Yüreğime,
Her şeyi bırakarak bir kenara
Hayalinle baş başa uykulara dalmak
Bana mutluluk olarak görülen, gecenin sessizliğinde...