Kapanmayan Kapılar

dudaklarımızda, tango mevsimi sıcak bir arjantin
ellerimizde, tiryakilik yaratan düşkondu yalnızlıkları
ve en deli çağı gözlerinin; sen, ben ve istanbul sokakları

açılmayan pencereler, kapanmayan kapılar gibidir
yüzünü araladığında, bir tutam hüzünle karşılar beni üsküdar
her dokunuşunda ellerin, rüzgar sızar gözyaşlarımdan
sebepsiz yere sebeplenirim ve alırım düşeni payıma ayrılıktan

çünkü her istanbul'da gizli bir çöküş vardır
gözle görülür, uzaklardan bir konstantinopol düşülür

düşünülür...

sadece yazgısı değil yalnızlığın
her sevgiliden gözyaşı misali nisanlar dökülür