Kar Ayazı

Uzun düşlere soyunan
Kadınlar geçti
Kentin sarı sayfalarından
Dudaklarında aynı ıslık
Ceplerinde
Kar ayazı

Hızla terk edip
Şiirlerimi
Peşlerinden gitti
Islak karmaşalarım

En çokta gözlerim üşüdü
Artları sıra
Yoruldum
Her budaklı bakışlarında

Durdum
Duruldum
İçlendim

Beyaz bir martı edasında
Şimdi
Yeniden
Binlerce damla süzüldü
Ankara'nın isli göğsünden
Kent susuzluğuna

Uzandı ellerim yine
Tutabilme umuduna
Avuç arası sıcaklığımda
Bi/denesini

Kıblesizdi kar
Ve
Hep
Yöngesizdi
Yürek fırtınalarımda

Tutamadım...