Kar Kıyamet

Beyaz pamuklu bir kumaş 
Üzerimi örten kar. 
Varlığım ise açık bir yara 
Gibi ortada... 
Yağdıkça kar! 
Yarama düştükçe, 
Sancılar üşüşüyor kalbime... 
Düştükçe acıyor, 
Açıdıkça deşiliyor yüreğim... 
Daha cok parçalanıyorum. 
Parçalandıkça,daha bir 
Özlüyorum, 
Dünyadan bi'haber hallerimi! 
Görmezden geliyorum 
Sana çıkmayaçağını bildiğim 
Yolları... 
Kalakalıyorum her yolun 
Başında! 
Adım atmaya korkuyorum! 
Bir adım ötesi uçurum 
Oluyor,duraklıyorum... 
Altımdaki beyaz örtü 
Çekilecekmiş gibi 
Tedirgin her bir zerrem! 
Heran tetikde düşüncelerim, 
Beklemede duygularım... 
Ve hala 
Yağmakta kar! 
Düşmekte yara bereme! 
Tenime değip erimekte! 
Her düşen kar tanesi 
Çoğaltmakta korkularımı 
Ve ateş kesilmekte 
Dört bir yanımda..