Kar Küresi

İmkansız kullanılmış şarkısı

Düşüyor

Eskimiş bir nisana

Hatırası seziyor gümüş çizgisine

Gün gören bir dosta dair

Örtüsü bozuk sesleniyor

Bir ay

Öteki karanlık imgehaneme

İşittiği yorgun yorganların

Bulut rengimsi hüznüne

Bir el çarpıyor

Çırpınırken deniz kızı

Veyahut ölü kuşu

Kanadından

Ne dediği belli

Ne demediği bu gökyüzünün

Sonsuzluğundan başka

Birden

Değil

Öylece upuzun ağacın

Sımsıcak gölgesinde

Fışkırıyor bir pencere

İçinde kadehi saklayan

Kırmızının yüzeyinde

Bir ışıltı

Yıldızın cüce boyundan

Sarkıyor yokluğum

Kusursuzca duran

Zamanın ardından

Yaklaşıyor o isim

Götürülecek çiçekleri

Martının bir hiç gibi

Görünen hafızasından

Ve silmek için bir daha

Öptüğün yanaklarımdan

Gören biliyor

Yazgısı boşlukta salınan

O eşsiz harabeyi

Okudukça

Bir yürekçik için

Akşam vakti uzaklığını

Ancak gören biliyor

Uyandıklarımla

Yandıklarım

arasındaki düpedüz bir vadide

Kime sarıldığını bilmeden

Üşüyor ruhum

Kök salmış yapraklarında

Sararırken kıvılcımlar

İşte belki o zaman

Ezilmiyor gururum

...

Ve

Sen ve ben

Bu kürede

Sonsuz bir ritmin içinde

Dolaşıyoruz şimdi

Ki baktığımız koridor

Bize uzanıyorken

Ve üstüne üstlük

Tam ortasındayken bir aynanın

Yok yere ayrı düşüp ayrılmayalım...

07.03.22