Kar Suyu

-bu ahraz yaşamda
acılarla yüz yüze geldiğinde
ninenin çektiği acıları hatırla
hatırla ellerini
yüzünü hatırla


Ve rahatla

hayat penceresinin buğusuna çöp adam çizmenin bedeli ağırdır
üfürülmüştür ruh iki doğu ve iki batıdan


-ya yanımda olmazsan


-mavi kelebeklerin konduğu
düşlerini kurduğumuz
ağacın altında
seni bekliyor olacağım

tek tür
keyfe ve zevke öldüren
çift endamlı
ağır aksak gölgeli
en vahşi hayvan
acıların üstüne yüz üstü
vurdum duymazca yatandır
ıslak tüy kokusu
tahrikle keskinleşen dişler
karanlıkta acımasızca parlar


-beyaz çıplaklığın şehvetli dokusunda
yaman bir avcı gözünün göremediği
havada ağır nem var
yoksa beyaz mıydı duvar
belki de gördüğüm artık sadece beyaz
çamur deryası boşluğumda
faili meçhul kara suretim
kendi kendini üşümeye bırakmış
kar suyu yutmuş bir ırmak içim


tahtını terk etmeyen yalnızlığım,
padişahım
gizli bir el kar suyu veriyor
toprağında dellenen
tozlu hatıralara
gittikçe büyüyor yüreğimdeki taş



tek kişilik ölünecek havam
çek perdeleri
örümceklensin düşünceler
ağ ağ aynada kırılsın nefes


gazel çıngırakların sesiyle gelen
o sinsi misafir
soğuk gecelerin güneşsiz düşünceleri
İnine sinsice sokulan kafir
kulağımdan girdin
kafatasıma yerleştin
ötesi hiçlik belki de vesair

eza mabedinde acılar karşılattırılamaz
karşılaştıramam
senin yüreğindeki taş ile benimkini



*Hani demiş ya şair:
'mutluluğu sende bulan senindir'
gerisi Misafir...