Kara Bağladığın Yerden

yum gözlerini
başın sarp kayalardan dik
sabaha göz koyan fesleğen gülüşünde
maskaralığa inat
yüreğini sevinç içinde tut
ne kin duyulanın kininden kork
ne yalın duru adamın ekininden kop
bilgisizden ve
bilgisizliğinden uzakta dur yeter
sevgi saygı ekseninde
el etek öpenlerden olma
özlediklerinde yakın ol

bir varmış bir yokmuş arasında
kör testereyle boğazlanacaktım
sancılarına amansızca düşmeden
kara bağladığın yerden
gözyaşlarından sıyırdığı
zehrin izi kalır yüreğinde
üveyikleri çığlığında
kır çiçeklerin kokusu

süzülürdü gözlerinde

200513denizli